وضع کودکان کار

کودکان کار در فقر زندگی می‌کنند

هنوز روشن نیست که کدام یک از سازمان‌های رفاه و تامین اجتماعی یا بهزیستی یا شهرداری‌ها و یا فعالان حقوق کودکان متصدی رسیدگی به این کودکان و شناسایی آن‌ها هستند.

رچند یافتن آمار دقیق تعداد «کودکان کار» در کشور سخت به نظر می‌رسد، چرا که اغلب آن‌ها در خانه و کارگاه‌های مخفی زیرزمینی مشغول هستند، اما فعالان حقوق کودکان اعلام کرده‌اند که در حال حاضر حدود یک میلیون و 800 هزار کودک کار در ایران وجود دارد. 

بنا به گزارش مرکز آمار ایران در سال 85، از مجموع 13 میلیون و 253 هزار کودک رده سنی 10 تا 18 سال، سه میلیون و 600 هزار کودک، خارج از چرخه تحصیل و یک میلیون و 700 هزار کودک به صورت مستقیم درگیر کار بوده‌اند.

از این تعداد یک میلیون و 670 هزار نفر، «کودکان کار» نامیده می‌شوند که یک میلیون و 300 هزار نفر آن‌ها پسر و 370 هزار نفر را دختران 10 تا 18 سال تشکیل داده‌اند.

همچنین آمارهای اعلام شده از سوی خبرگزاری‌های دولتی نشان می‌دهد که 915 هزار کودک با عنوان «کودک خانه‌دار» توسط مرکز آمار ایران ثبت شده است که حدود 904 هزار نفر از آن‌ها را دختران و مابقی را پسران تشکیل می‌دهند.

یکی از علل پدیده «کودکان خانه دار» ازدواج‌های پیش از سن قانونی است که اغلب اجباری هستند. همچنین کودکان بازمانده از تحصیل به کار اجباری و درآمدزایی وادار می‌شوند.

در همین حال در بند یکم ماده 32 کنوانسیون بین‌المللی حقوق کودک چنین آمده است که «حکومت‌ها این حق را به رسمیت می‌شناسند که کودک استثمار اقتصادی نگردیده و به کاری که برای سلامتی جسم یا جان و یا تربیت و تکامل او زیان‌بخش است، گمارده نشود.»

لازم به یادآوری است که ایران یکی از امضاکنندگان این کنوانسیون است.کارشناسان معتقدند که هم اکنون در ایران پدیده‌ای به نام «کودک فقر» مشاهده می‌شود. فقر و بی عدالتی تاثیرهای زیانباری بر سلامت افراد می گذارد که این تاثیرات بر کودکان چند برابر است.

کودکان فقر با محرومیت‌های شدیدی مواجه می‌شوند که این محرومیت‌ها در تمام زوایای زندگی آن‌ها؛ تغذیه، بهداشت، آموزش و سرپناه اثر می‌گذارد و بعدها همین افراد در اثر رنجی که کشیده‌اند در جامعه حضور خواهند یافت.از مهم‌ترین پیامدهای ناشی از فقر در کودکی، بزهکاری در بزرگسالی است که جامعه به خود خواهد دید.

یکی از دلایل افزایش تعداد کودکان کار در ایران، به ویژه در سال‌های اخیر، این است که هنوز مشخصا معلوم نیست به وضعیت کودکان خیابانی و کار چه نهاد یا ارگانی رسیدگی می‌کند.

هنوز روشن نیست که کدام یک از سازمان‌های رفاه و تامین اجتماعی یا بهزیستی یا شهرداری‌ها و یا فعالان حقوق کودکان متصدی رسیدگی به این کودکان و شناسایی آن‌ها هستند. در این میان نقش وزارت آموزش و پرورزش چیست؟منبع:مردمک